Zaterdagavond, het is volle maan.

Ik wil zo graag dat je komt. De buurman, je opa, veegt de stoep buiten voor het huis.

Wanneer ik hem vraag wat hij eigenlijk nog aan het doen is geeft hij als antwoord dat de ooievaar dan tenminste geen vieze voeten krijgt wanneer deze landt.

’S Avonds lig ik in ons bed.

Het huis is stil, je broers zijn stil, je vader is stil en ik ben stil.

En hoezeer ik er ook op hoop, er gebeurt niets.

10 juli zou de berekende datum zijn.

En ik had steeds het gevoel, of was het de hoop, dat ik je iets eerder zou mogen ontmoeten.

Ik was het eerst nog helemaal niet zat, maar nu sinds vrijdag eigenlijk, ben ik heel nieuwsgierig naar dat kleine mensje dat in mij woont en mijn hart nu al heeft gestolen.

Ik heb al van alles in huis gehaald, filet American, champagne, eigenlijk alles wat een zwangere niet mag hebben.

Ik ben er klaar voor, ready when you are, zullen we maar zeggen.

De nacht duurt maar en duurt maar.

Zondagochtend. 8.00 Het belooft een heerlijke dag te worden, tenminste als ik naar de zon kijk.

Na eerst met je kleine grote broer in bed te hebben geknuffeld, gaan we buiten ontbijten.

Ik besef me maar al te goed dat hij nu nog de jongste is en dat dit snel zal gaan veranderen. Ik knuffel hem extra en extra intens.

Het is heerlijk weer, maar ik ben een beetje grumpy.

Er staat van alles op de ontbijttafel, van alles waar ik zin in heb en wat ik nog niet mag.

Je twee broers zitten elkaar constant te klieren.

Zo erg dat ik het zat ben en water over Sam heen gooi.

De start van een watergevecht.

Lol hebben ze, de twee jongens. En in mij voel ik ook een klein vreugde sprongetje. Een heel klein plopje.

Ik voel water op een plek, waar ik toch nog niet geraakt ben met het watergevecht. Zou het dan toch vandaag…

Ik blaas op mijn duim en voel een beetje lauw vocht stromen.

De blik van je vader, zal ik niet vergeten.

Die twinkeling in zijn ogen, toen hij aan mijn blik zag dat je er aan ging komen.

Het is rond half 11 in de ochtend. Ik voel verder nog niets, maar besluit om toch voor de zekerheid maar de verloskundige op de hoogte te stellen, dat je er aan gaat komen. 11.00 is het dan.

Ik krijg Daniella, we spreken af dat ik terugbel wanneer wij denken dat het nodig is.

Ze hebben het enorm druk, het was immers volle maan he?!

Je opa en oma zijn weg, zij zouden op Abel en Sam letten.

We ruimen de tafel af en heel af en toe voel ik wat, maar nog niet echt een sterke mooie golving, heel flauwtjes.

Ik zit in de tuin, met een grote smile op mijn gezicht. Wat een prachtige dag. Wat een mooie dag om geboren te worden.

Het lijkt alsof de wereld in slow motion gaat… Ik voel me blij en geniet.

Ik besluit even onder de douche te gaan staan, misschien worden de golvingen dan sterker.

Abel en papa gaan het bevalbad op je kamer opzetten.

Om 13.00 is je oma thuis.

Abel gaat daarheen en ook Sam volgt.

En ja hoor, op het moment dat de voordeur dichtgaat, worden de golving heviger en ze volgen elkaar snel op.

Wanneer papa terugkomt (hij is twee minuten weggeweest) vraag ik hem de verloskundige opnieuw te bellen en te vragen of dat ze wil komen.

Met een half uurtje is Soumaya er. Samen met een stagiaire, Anna, deze wilde heel graag een keer een badgeboorte meemaken.

Wanneer Soumaya er is, zegt ze dat ik best in bad kan gaan zitten. Ik weet niet of dat ik dat wil, zou ik het wel prettig vinden?

Jawel hoor. Het warme water geeft comfort. Het ontspant nog meer.

Leunend over de rand kan ik het goed opvangen.

De lavendelbrander verspreidt een heerlijke geur.

Soumaya geeft mij de bevestiging dat wat ik doe, goed is.

Ik zak dieper in mijn eigen wereld, in mijn bubbel. Ademhalen geeft houvast.

Ik voel je met iedere golving duidelijker naar mij toe komen, naar ons komen.

Papa komt bij mij in het bad zitten. Hij kriebelt mij zachtjes op mijn rug en in mijn nek.

Je komt…

Heel even voel ik onzekerheid. Zou je niet met je schouder vast blijven zitten net zoals je broer?

Soumaya stelt me gerust, het gaat goed. Wij kunnen dit, jij kunt geboren worden.

Het laatste stukje is altijd heftig, maar het water is prettig.

Onderwater pakt papa je aan.

We kijken naar je, terwijl jij vanuit het water naar ons kijkt met je grote donkere kijkers.

Welkom lieve kleine Jula, welkom in ons midden.

Wat fijn dat je er bent.

Het is 16.05…

Papa pakt je aan, ik neem je van hem over.

Samen blijven we zo een tijd lang zitten, met zijn drieën in het bad terwijl jij lekker drinkt bij mij totdat het water zover afkoelt, dat ik bang ben dat je het koud zou kunnen gaan krijgen.

Soumaya en Anna nemen de tijd, voor ons en laten alles natuurlijk zijn beloop hebben.

De nageboorte krijgt ook alle tijd om geboren te worden, geen oxcytocinespuit om het sneller te laten gebeuren.

Dit was precies zoals wij het hadden gehoopt. Nee, misschien nog wel mooier. Dankzij de cursus HypnoBirthing die wij Karin hebben gevolgd voelde ik me zeker en had ik het gevoel dat wij dit konden.

De verloskundige van Anemoon gaven ons al het vertrouwen.

Wat ben ik blij dat wij overgestapt zijn naar deze fijne praktijk.

Eenmaal zittend op bed is het tijd om je te wegen.

Soumaya haalt de weegschaal en we leggen je in de doek op te wegen.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik wel even schrok toen ik het gewicht zag. Wat ben je een flinke dame.

We hebben je broers al gebeld, zij zijn met opa en oma en de rest van de familie naar de kermis.

Het is sneller gegaan dan dat ze gedacht hadden, ze waren nog niet klaar op kermis.

Ze komen nieuwsgierig en blij binnen.

Wat zijn ze trots. Wat zijn wij trots op jullie allemaal.

Lieve Jula, wat doe je het goed.

Heel de familie kan niet wachten om te komen en wij laten je maar wat graag zien.

Oma komt met eten… het is een groot feest.

In een warm bad geboren, in een warm bad verwelkomd.

De dagen die volgen, zijn fantastisch. Wat ben je een rustige en tevreden baby. We horen precies wat jij wanneer nodig hebt, dankzij DunstanBabytaal.

Wij genieten met volle teugen van jou en ons gezin. Wat een rijkdom.