fbpx
Voeden in het openbaar heel gewoon
Karin Kagenaar BLOGS

Karin Kagenaar

Voeden in het openbaar heel gewoon!

Gastblog door Siemian Berghuijs, lactatiekundige.

In het begin van mijn relatie, voordat ik zwanger werd, zag ik in een mooi, oud, Frans  dorpje een moeder haar kind voeden. Ik dacht toen: “dat wil ik ook”. En het is me gelukt. Ik heb alles bij elkaar vele jaren borstvoeding gegeven en deed dat overal waar ik maar was. Nooit heb ik negatief commentaar gekregen van omstanders. Wel van mijn familie, maar daar heb ik me gewoon nooit wat van aangetrokken. Mensen waren soms wel verbaasd als ze een al wat ouder kind aan de bost zagen, maar meer omdat ze niet wisten dat ook een oudere baby of zelfs peuter nog borstvoeding kan krijgen. Weer wat geleerd dacht ik dan.

Veel moeders die borstvoeding geven denken dat dat vooral in alle beslotenheid plaats moet vinden. Dat is natuurlijk niet zo! Borstvoeding geven is de babyvoeding die ervoor heeft gezorgd dat de mensheid niet is uitgestorven, een superproduct, dat niet verborgen moet worden gehouden, maar waar je juist openlijk voor uit kunt komen als je het geeft.

Zelfs in culturen waar vrouwen over het algemeen bedekt zijn, wordt in het openbaar gevoed. Dus waarom zouden wij dat niet doen, die zonder problemen rondlopen met rokjes en broekjes die weinig aan de verbeelding overlaten, truitjes tot ver boven de navel en onze borsten nog maar nauwelijks bedekt. Maar als we borstvoeding geven kan dat opeens allemaal niet meer?breastfeeding-827169_1280

Borstvoeding geven gaat niet altijd vanaf het begin helemaal vanzelf, maar het is wel het beste voor jou en je baby. Vanzelfsprekend wil je eerst de kunst goed leren. In het begin is het vaak een heel gedoe, met spuuglapjes voor het lekken, kussen die zouden moeten helpen bij het aanleggen en vooral nog veel onhandigheid. Je kleding zit je in de weg  en veel moeders trekken de eerste weken vooral veel uit om het maar makkelijker te maken. Jij en je baby zijn twee individuen die het allebei nog moeten leren.

Meestal komt er rond de leeftijd van zes weken wat meer rust in de tent. Waar je de eerste weken het gevoel hebt dat je alleen nog maar bezig bent met je baby, je borsten en je borstvoeding en al het andere blijft liggen, zul je merken dat je rond een week of zes opeens tot de ontdekking komt dat de borstvoeding steeds beter gaat, en jullie op mekaar zijn afgestemd.

Als het goed is heb je nu ook al die rare kussens niet meer nodig en kan je je baby gewoon onder je trui of t-shirt manoeuvreren en pakt je baby de borst makkelijk. Nog wat oefenen met aanleggen zonder dat je goed zicht hebt en je bent er.  Nu kan je in principe overal naartoe en behalve een verschoning voor je baby heb je eigenlijk niets nodig, want de voeding ben je zelf.

Nu zou je er juist op uit moeten trekken en de gemakken van het geven van borstvoeding moeten gaan ervaren. Geen gedoe met flesjes en voedingen die je op moet warmen, gewoon een fijn plekje zoeken in een restaurant, op een terrasje, of waar dan ook, baby aan de borst en genieten.

Natuurlijk zijn er verhalen van moeders die uit restaurants geweerd worden of zelfs weggestuurd. De enige reactie die je daarop kunt geven is die van medelijden met zoveel onkunde. Maar je hoort nooit verhalen over moeders waar het allemaal vanzelf gaat en die nooit een probleem ervaren. Natuurlijk niet, dat is geen nieuws. Maar bedenk wel dat de meeste moeders die in het openbaar hun baby aan de borst voeden, door de omstanders niet eens worden opgemerkt. Ze zijn er handig in geworden en hun baby ook.

Waarom zou je niet in het openbaar de borst geven? Je doet iets dat al vanaf het begin van de mensheid de meest natuurlijke manier is om baby’s gezond groot te laten worden. Je mag er in onze tijd met recht trots op zijn dat je borstvoeding geeft, want je hoort eigenlijk nog steeds bij de happy few. Juist als je er niet moeilijk over doet en “het” gewoon doet, ben je een voorbeeld voor andere vrouwen die nog niet zover zijn.

Alle moeders die “gewoon” buitenshuis voeden zijn ambassadrices voor het geven van borstvoeding. Hoe meer van deze ambassadrices er zijn, hoe meer jonge vrouwen en meisje, maar vergeet de jongens en de jonge mannen niet, vertrouwd raken met het fenomeen borstvoeding geven. En,  hoe meer ze het “gewoon” gaan vinden. Gewoon doen hoor!

Siemian Berghuijs

Lactatiekundige IBCLC

Geef jij weleens borstvoeding in het openbaar? En hoe ervaar jij dat dan? Ik ben benieuwd naar jullie ideeën en tips, deel ze hieronder!

Archief

Categorieën

7 Reacties

  1. loes

    Ik geef mijn zoontje wel eens borstvoeding in het openbaar.
    Het was een drempel waar ik vooral zelf overheen moest. Maar kolven was voor mij geen optie.
    Op het moment dat je gaat zitten, sta je er niet bij stil hoe makkelijk het eigenlijk is. Inderdaad geen gedoe met opwarmen, water vinden, afspoelen e.d.
    Ik heb voor mezelf gekeken wat ik persoonlijk fijn vindt. Zo heb ik graag een stoel met leuningen en zoek het liefst achterin het cafe een rustig plekje op. Zodat ikzelf maar ook mijn zoontje tot rust kan komen.

    Commentaar heb ik nog nooit gehad. Soms waren ze zelfs bereid het eten (lunch) iets later op te dienen of nog warm te houden.
    Ik ben blij dat ik de juiste voeding voor mijn zoontje altijd bij heb en makkelijk even weg kan. Mocht hij onverhoopt honger krijgen, dan is er niks makkelijker dan even aanleggen.

    Voor voeden op een andere locatie dan thuis, in het algemeen, geldt oefening baart kunst. Je moet er zelf even een feeling voor krijgen. En de grootste obstakel zijn je eigen gedachten. Want hoeveel zien ze nu uiteindelijk van je borst?!

    Met vriendelijke groet,
    Loes

    Antwoord
    • karin

      Ja Loes, het zit inderdaad vooral in je eigen hoofd of je je er comfortabel bij voelt of niet natuurlijk. Maar het helpt zeker als je vaker andere moeders ziet voeden in het openbaar natuurlijk, daardoor wordt het ook ‘gewoner’ zeg maar. Bedankt voor je reactie, leuke aanvulling.
      Hartengroet, Karin

      Antwoord
  2. Rachel Verweij

    Wat een leuke blog! Ik heb zelf ook altijd ‘gewoon’ in het openbaar gevoed en meestal juist heel veel vertederde blikken gehad. In al die jaren maar één keer een vervelende reactie, en dat vonden de mensen in het restaurant ook nog best lastig. Dat was onze jongste dochter die tijdens het voeden soms losliet en dan even huilde. Daardoor viel het op, anders niet!
    Wat nog een fijne tip kan zijn is voeden in de draagdoek (wel veilig natuurlijk). Door de doek heb je geen gehannes met kussens en zo, je kindje wordt goed ondersteund en je hebt minimaal één hand vrij. De staart van een ringsling kun je dan nog gebruiken om je buik of borst te bedekken. NIets te zien! Of een wat oudere baby af te schermen van alle afleiding bij het voeden ;-).
    En Siemian, wat leuk om je naam hier terug te zien, jij hebt me bij mijn eerste kind geholpen met je geweldige advies vanuit Ouders Online, toen nog niemand iets afwist van spruw. Bedankt!

    Antwoord
    • karin

      Goeie extra tips Rachel, bedankt! Leuk dan kunnen mensen volgende week in het Babycafé misschien ook een demonstratie daarvan krijgen als daar behoefte aan is?!
      fijne dag, Karin

      Antwoord
  3. Juliette

    Ik heb altijd overal gevoed. Ik vond dat mensen dan maar de andere kant moesten op kijken als ze er moeite mee hadden. Ik voedde immers heel discreet dus je zag bijna niets. Wel merkte ik toen dochterlief de 1 jaar was gepasseerd dat ik het moeilijker begon te vinden. Misschien gewoon omdat langvoeden hier in NL niet zo veel gezien wordt… en mensen vaak toch wel een oordeel daarover hebben..

    Antwoord
    • karin

      Hoi Juliette, mooi om te lezen! Ja ‘langvoeden’ is in Nederland inderdaad niet iets wat automatisch gewoon wordt gevonden, misschien een mooi onderwerp voor een volgend blog?
      Hartengroet, Karin

      Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *