“Jonge moeders zouden makkelijker om hulp moeten durven vragen” “Het zou geen taboe moeten zijn ‘toe te geven’ dat je de eerste tijd met je baby zwaar vindt”“Yes dit ís het, hiermee kan ik gezinnen écht helpen!”
Gastblog door Jerney Wermeester de Nachtoppas van Brabant. 

Zaadje geplant
Hierboven een aantal van mijn gedachten toen ik ruim twee jaar geleden aan het fantaseren was over een nachtoppas-service. Een oppas die het gezin ondersteunt omdat zij de zorg tijdens de nacht overneemt en de ouders daardoor goed kunnen slapen. Het zaadje voor de ‘De Nachtoppas van Brabant’ was geplant in mijn hoofd.

Ik was voor de tweede keer moeder geworden, had geen familie om de hoek en moest lichamelijk maar ook mentaal herstellen van een zware zwangerschap. Jaren daarvoor was ik voor de liefde naar Brabant verhuisd. Mijn ouders wonen in de Randstad en mijn schoonmoeder in Limburg.

Niet zeuren, gewoon doorgaan
Ik vond de gebroken nachten pittig maar net als zoveel vrouwen ‘ging ik gewoon door’. Door de reacties van anderen voelde ik me vaak een zeur en probeerde ik maar niet meer zo eerlijk te zijn. Het advies van het consultatiebureau was: breng ze dan een nachtje naar opa en oma. Maar dat ging dus niet zo makkelijk. Ze hadden het vast met liefde gedaan, maar het idee om dat met onze ouders in te plannen, voor een baby en een peuter logeertasjes klaar te maken en dan ook nog meer dan twee uur in de auto zitten, dat was -op dat moment- teveel voor me.

“Laat het maar aan mij over”
Ik dacht weleens: wat zou het heerlijk zijn als er vanavond een lieve oppas voor de deur stond die tegen me zei: “Ik ben er nu, ga jij maar lekker slapen. Ik zorg voor alles. Je hoeft geen bed voor me op te maken of ontbijt voor me te smeren. Morgenochtend vertrek ik weer. Denk maar even lekker aan jezelf, maak je geen zorgen, laat het maar aan mij over.”

Geen engel voor de deur
Maar zo’n reddende engel stond natuurlijk nooit voor mijn deur. Ik moest het toch echt zelf doen. Naarmate onze dochter ouder werd, kregen we meer nachtrust en het idee verdween. We sliepen beter en de sfeer thuis was weer goed.
En toen zei een stemmetje in mijn hoofd: “Dat idee van jou was zo gek nog niet, zoek het eens uit! Je hebt zelf die vermoeidheid en het onbegrip ervaren. Je kan hier jonge moeders en vaders ontzettend mee helpen!
Want je bent nooit de enige. Hoe doen andere ouders dat? Vermoeide ouders zonder hulp van opa en oma? Ouders van tweelingen? En alleenstaande ouders? Moeders die als zelfstandige werken en niet wekenlang met verlof kunnen? Moeders die moeten herstellen van de zwangerschap of bevalling?” Zo kon ik wel allerlei situaties bedenken waarin een nachtoppas ideaal is.

Maar in Brabant dan?
Ik zocht het uit. In Engeland en Amerika bleek een nachtoppas een bekend fenomeen. En inderdaad bestond deze dienst ook in Nederland, in Amsterdam… Maar in Brabant dan? En zo groeide dat zaadje dat door mijn persoonlijke ervaring geplant was verder. Ik was aan het pionieren met passie en ik genoot. Via gesprekken met mensen die er ‘verstand van hebben’ en ook in het idee geloofden, groeide het verder tot wat het nu is: “De Nachtoppas van Brabant”: mijn eigen, kleinschalige, persoonlijke nachtoppas-service voor ouders van baby’s en jonge kinderen die òp zijn van de gebroken nachten.

Jerney

Meer weten of meepraten over dit interessante aanbod ? Jerney was op woensdag 13 februari te gast in ons babycafé in Den Bosch!
Kun je er niet bij zijn maar wel erg veel belangstelling? Stel je vraag hieronder en/of volg en kijk live (of op een later moment) mee vanuit het Babycafé door je hier aan te melden op Facebook.