Toen ik zwanger was van de eerste heb ik over veel dingen getwijfeld. Maar een ding wist ik zeker: ik zou borstvoeding geven! Een goede voorbereiding is het halve werk. Dus las ik alles wat ik kon vinden over borstvoeding en sleurde manlief mee naar een cursus “borstvoeding geven”.

Deze maand een gastblog “Als borstvoeding geven niet lukt” door Myrthe, moeder van Lotte. (namen fictief, ervaring echt)

Tijdens de kraamweek zat ik letterlijk op een roze wolk. Ik genoot van mijn dochter, we hadden een fantastische kraamhulp en mijn man was de hele week vrij. Er was slechts een minpuntje. Ons dochtertje dronk niet aan de borst. Er was wel melk, maar ze kreeg het er niet uit. Borstmassage, warmtekompressen, tepelhoedjes, een andere manier van aanleggen, speciale thee, oxytocine spray. Samen met de lactatiedeskundige probeerde ik van alles, maar helaas zonder resultaat.

Binnen enkele dagen verlegde ik mijn grens. Ik begon te kolven. Niks intiem bijzonder moment met mijn dochtertje, maar een machine waar je als een melkkoe op wordt aangesloten. Ik zat twintig minuten aan het kolfapparaat voordat de eerste druppels eruit kwamen. Elke kolfsessie duurde ruim een uur en leverde minder dan een flesje melk op. Ik moest dus twee keer kolven voor een voeding. Twee uur zat ik aan het apparaat om een flesje te kunnen geven. Elke dag werd ik wanhopiger.

Inmiddels had ik een heel leger van specialisten ingeschakeld: de kraamhulp, lactatiedeskundige, huisarts en zelfs een acupuncturist. Lag ik daar als kersverse moeder met allerlei naalden in mijn lichaam in de steriele kamer van de acupuncturist. Terwijl ik op dat moment maar een ding wilde: van mijn dochtertje genieten.

Maar genieten van ons meisje kon ik inmiddels niet meer. Het mooie intieme moment van borstvoeding geven heb ik nooit gekend. De tranen van verdriet, machteloosheid en onmacht des te meer. “Ik was een slechte moeder, want ik kon geen borstvoeding geven.” Dat was de mantra die ik meekreeg van de “borstvoedingsmaffia”. Voorstanders van borstvoeding, andere moeders, specialisten of mensen die denken een specialist te zijn; iedereen gaf gevraagd maar vooral ongevraagd zijn mening. Bij de reünie van zwangerschapsgym, in de natuurvoedingswinkel, bij de apotheek of zomaar een vage kennis met wie ik een kopje thee dronk. Iedereen had zijn mening klaar. Maar wat je moest doen als borstvoeding geven niet lukte? Daar had niemand een antwoord op. Ik heb me nog nooit zo eenzaam, onbegrepen en verdrietig gevoeld als in die periode. Ik was een slechte moeder….

Het was voor mijzelf dan ook een grote overwinning om de borstvoeding los te laten. Ik genoot met volle teugen van het geven van de fles. Doordat ik niet meer kolfde had ik tijd over om samen met mijn dochtertje te knuffelen, spelen en van haar te genieten. Ik genoot van een goede nachtrust, want manlief kan ’s nachts ook een flesje geven. Flesvoeding was helemaal geen gedoe, het was een fantastisch alternatief!

En nu ben ik zwanger van de tweede. Wederom ga ik proberen om borstvoeding geven. Het is immers de beste start die je je kindje kunt geven. En als het niet lukt? Dan stop ik met borstvoeding en pak de fles. Als moeder wil je immers het beste voor je kind!

Herken jij zaken uit het verhaal van deze moeder? Of wil jij je eigen ervaringen delen? Graag, laten we vooral het gesprek op gang brengen over dit onderwerp.